Skjótt skipast veðrið í krónum

Á meðan himnarnir hrundu heima á Íslandi hefur lífið verið tiltölulega fábreytt í Frakklandi. Það er amk. hjá mér, sem hef hvorki internet né síma, svo að fréttir af fjármálasviptingum vestanhafs, heima og í Bandaríkjunum, koma ekki í flóðgáttum. Svo að ég áttaði mig á hruni krónunnar ekki fyrr en að kortinu mínu var synjað úti í búð. Þegar ég kom hingað, í byrjun september, þá var Evran „ekki nema“ í 120 krónum. Frá því að ég kom fyrst til Frakklands hefur krónan fallið um 78% gagnvart Evru.

Þar sem að ég er enn ekki kominn með heimilissíma hef ég verið að spara öll símtöl heim. Ég vona að mér verði fyrirgefið það. Ég mun reyna að bæta það upp þegar þar að kemur. Ég hef beðið í tvær vikur núna eftir tengingu við umheiminn, og sýnist mér ég þurfa að bíða á þriðju viku. Allt tekur þvílíkan ótrúlegan tíma, sama hvað það er, og á það bætandi er ekki viðhöfð sú víðtekna venja um að viðskiptavinurinn hafi alltaf rétt fyrir sér. Maður lærir á margan hátt að meta það sem við höfum heima á Íslandi, en það er ekki það að mér þyki þetta umhverfi óbærilegt. Það þarf bara að hægja á sér, slaka á og gera sér grein fyrir því að það tekur klukkutíma að fara í bankann, kaupa í matinn, og í raun hvað sem er. Þá fyrst er hægt að njóta þessa.